foto:Maciej Szczęsny
Suszec |
27.04. 2018 |
SOYKA TRIO Gminny Ośrodek Kultury w Suszcu |
Warszawa |
11.06. 2018 |
SOYKA & WOJCIECH KAROLAK TRIO Kuźnia Kulturalna |
Londyn |
11.11. 2018 |
WYSTĘP GOŚCINNY Koncert "Sto lat" |
Suszec |
27.04. 2018 |
SOYKA TRIO Gminny Ośrodek Kultury w Suszcu |
Warszawa |
11.06. 2018 |
SOYKA & WOJCIECH KAROLAK TRIO Kuźnia Kulturalna |
Londyn |
11.11. 2018 |
WYSTĘP GOŚCINNY Koncert "Sto lat" |
Miejsce: Suszec
Data: 27.04.2018
Gminny Ośrodek Kultury w Suszcu Ogrodowa 22, 43-267 Suszec
godz:19:00
Miejsce: Warszawa
Data: 11.06.2018
Kuźnia Kulturalna
godz: 20:30
Miejsce: Londyn
Data: 11.11.2018
Royal Albert Hall
godz: 18:30
![]() |
Życie nie tylko po to jest, by brać Życie nie po to, by bezczynnie trwać I aby żyć siebie samego trzeba dać |
![]() |
Tolerancja, Stanisław Soyka |
Urodzony w 1959 roku. Śpiewać zaczął kiedy miał 7 lat udzielając się wraz z ojcem w chórze katedralnym w rodzinnych Gliwicach. Następnie ukończył liceum muzyczne w klasie skrzypiec oraz Wydział Kompozycji i Aranżacji Akademii Muzycznej w Katowicach.
W czasie studiów śpiewał z big-bandem Puls, z którym dokonał pierwszych nagrań dla archiwum Rozgłośni PR w Katowicach. Stanisław Soyka debiutował w listopadzie 1979 recitalem muzyki bluesowej i gospel w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Śpiewał tam utwory Raya Charlesa, Carole King i Beatlesów. Zapis tego koncertu znalazł się na jego pierwszym albumie „Don’t You Cry”.
W 1981 roku ukazuje się płyta „Blublula”. Zawiera porywające wykonania takich standardów jak „I’m just a lucky so and so” D. Ellington’a czy Naima J. Coltrane’a. Całość z towarzyszeniem Tria W. Karolaka. Płyta staje się „Jazzową płyta roku ‘81” i rozchodzi się w „złotym” nakładzie. To wtedy właśnie legendarny amerykański animator i krytyk jazzowy W. Connover goszczący w Polsce podczas festiwalu Jazz Jamboree usłyszawszy Sojkę, miał powiedzieć: ten facet, to najlepiej strzeżony sekret muzyki polskiej.
W 1982 roku ukazała się płyta „Soyka Sings Ellington”. W ciągu kilku kolejnych lat artysta dużo koncertował – występował na znanych festiwalach jazzowych polskich i zagranicznych, współpracował również z czołowymi polskimi jazzmanami (All Stars Jazz Fest -Sztokholm, Umbria Jazz –Perugia, Nancy Jazz Festiwal).
W 1986 muzyk podpisał kontrakt z wytwórnią RCA, dla której nagrał album „Stanisław Soyka”. Natomiast już dwa lata później ukazała się płyta „Radioaktywny”, która stanowiła niejako zapis aktywności artysty w polskich studiach nagraniowych w latach 1983-88. W swoich poszukiwaniach muzycznych Soyka sięgnął również po rocka – współpracował z jazz-rockowymi grupami Extra Ball i Sun Ship, rockowym zespołem Svora (wystąpił na festiwalu w Jarocinie).
W 1988 roku artysta rozpoczął długą i owocną współpracę z Januszem Yaniną Iwańskim, gitarzystą jazz-rockowej grupy Tie Break. Duet Soyka & Yanina nagrał szereg płyt (przy współudziale innych muzyków z kręgu Tie Break'u). O ich albumie „Acoustic” mówi się, że o kilka lat wyprzedził epokę nagrywania "bez prądu". Kolejna ich płyta "Neopositive” (1992), zawiera piosenkę Tolerancja, która została wylansowana na wielki przebój.
W lutym 1995 EMI publikuje album pt.„Retrospekcja”. Ten album to koncertowy zapis największych hitów z lat 1978 - 1994 zarejestrowanych w studio TVP Kraków - w Łęgu w kwietniu 1994 roku. „Retrospekcja” potwierdza opinię, że Stanisław Soyka potrafi uzyskać na koncertach identyczne brzmienie jak w studiu, co jest umiejętnością dostępną tylko wielkim muzykom. W nagraniu płyty udział wzięli: Janusz "Yanina" Iwański oraz formacja "Tie Break", którą śmiało można nazwać zespołem gwiazd - od początków jej działalności w składzie pojawili się lub zagościli na dłużej m. in. Tomasz Stańko, Wojciech Waglewski, Włodzimierz Kiniorski, Mateusz i Marcin Pospieszalscy, Antoni Ziut Gralak , Wojciech Konikiewicz, Jorgos Skolias, Aleksander Korecki, Andrzej Urny, Zbigniew Wegehaupt i wielu innych znakomitych muzyków.
Album „Soyka. Sonety Shakespeare” (1995) - suma fascynacji literackiej i przyjaźni z wybitnym pisarzem, tłumaczem i humanistą Maciejem Słomczyńskim. Powstaje wybór 12 sonetów Williama Shakespeare w przekładach Macieja Słomczyńskiego i Stanisława Barańczaka.
W 1998 roku wyszła następna płyta zatytułowana „Nr 17” - jak można domyślić się po tytule jest to siedemnasty album w dorobku Artysty. Zawiera między innymi utwory „Nie ma drugiej takiej”, „Tango Memento Vitae” oraz „Allegro ma non troppo” do wiersza Wisławy Szymborskiej.
W latach 1996 – 2002 wychodzą m.in. albumy takie jak „Polskie Pieśni Wielkopostne”, „Soykanova” czy „Sztuka Błądzenia”. Sojka eksperymentuje, szuka...
W 2003 roku Sojka komponuje i nagrywa muzykę do słów „Tryptyku Rzymskiego” Jana Pawła II. 4 listopada tegoż roku podczas uroczystego koncertu z okazji imienin Ojca Świętego w Watykanie wraz z zespołem wykonuje fragmenty utworu. Autor bije brawo...
W marcu 2004 roku ukazała się płyta "Soyka Sings Love Songs", na której Stanisław Soyka prezentuje własne wersje znanych przebojów, których głównym tematem jest miłość. Wśród 11 utworów znalazły się przeróbki klasycznych tematów, jak "My Funny Valentine" czy "Fly Me To the Moon", w zupełnie nowych aranżacjach kolektywu Agressiva 69. Album promowała nowa wersja kompozycji "Odkąd jesteś" Marka Grechuty.
W 2008 roku Soyka dostał pierwszą kinową rolę, w polsko-japońskim filmie Doroty Kędzierzawskiej „Jutro będzie lepiej”. Wokalista wcielił się w rolę policjanta. Premiera filmu odbyła się dopiero w maju 2010 roku, podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
Album „Studio Wąchock” (2009) to początek nowego etapu w twórczości Stanisława Soyki. Na płycie pojawiły się gościnie Paulina i Natalia Przybysz (Sistars), Mateusz Pospieszalski, Antoni Gralak, Michał Zduniak i Andrzej Przybielski. Artysta śpiewa wiersze Czesława Miłosza „Który skrzywdziłeś” oraz „Stary człowiek ogląda TV” z wstrząsającym akompaniamentem skrzypiec czy wreszcie wiersz „Czułość” Zbigniewa Herberta z muzyką Grzegorza Turnaua.
W 2010 w Sopocie podczas X Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej DWA TEATRY Stanisław Soyka otrzymał nagrodę za najlepszą oryginalną muzykę do słuchowiska "Jeszcze się spotkamy młodsi" według scenariusza i reżyserii Krzysztofa Czeczota. Słuchowisko w całości otrzymało nagrodę Grand Prix.
We wrześniu 2010 roku ukazał się album "Soyka...tylko brać. Osiecka znana i nieznana". Do nieznanych lub pominiętych wierszy Agnieszki Osieckiej Stanisław Soyka napisał muzykę. Tym samym powstaje arcyciekawa monografia poetki oprawiona w balladowo-gitarowy kontekst, w którym jak żywy pojawia się duch duetu Soyka Yanina. Jest to spontaniczne ale też świeże i nieznane podejście do twórczości Agnieszki Osieckiej. To też zbiór dedykowany wszystkim fanom finezyjnych interpretacji Stanisława Soyki.
W kwietniu 2011 roku w Szczecinie premierę miał dramat muzyczny pt. „Pasja według Romana Brandstaettera zwana Pasją Szczecińską", na 11 muzyków i 6 aktorów. Kompozytorem jest Stanisław Soyka. Utwór powstał w oparciu o teksty Romana Brandstaettera, polskiego poety o żydowskich korzeniach. Adaptacją i reżyserią zajął się Krzysztof Czeczot. Oprócz Stanisława Soyki, jego zespołu i kwartetu smyczkowego Altra Volta, wystąpili w nim także wybitni aktorzy polscy: Jerzy Trela, Danuta Stenka i Kamila Baar.
A już w maju 2011 roku ukazał się album przygotowany z okazji uchwalonego przez Sejm RP Roku Miłosza. Soyka skomponował muzykę i zaśpiewał wybrane przez siebie wiersze polskiego noblisty, Czesława Miłosza, na płycie „Stanisław Soyka śpiewa 7 wierszy Czesława Miłosza”. Promował ją przebój "Na cześć księdza Baki", nagrany w duecie z Czesławem Mozilem z formacji Czesław Śpiewa.
W czerwcu 2011 roku Artysta został uhonorowany nagrodą Grand Prix Krajowego Festiwalu Piosenki w Opolu za całokształt twórczości. Otrzymał również swoją Gwiazdę w opolskiej Alei Gwiazd.
Wiosną 2012 roku nakładem Universal Music Polska został wydany album z piosenkami Czesława Niemena pt."Stanisław Soyka w hołdzie Mistrzowi". Muzyk potraktował tę płytę jak hołd złożony wielkiemu Artyście, jednocześnie też jako źródło inspiracji. W rezultacie przy zachowaniu w części aranżacji oryginalnych, pokusił się też o ich zmianę wedle własnej wizji. Nie ma tu jednak nadużyć, są za to utwory nowocześnie brzmiące i profesjonalnie zagrane.
13 maja 2014 odbyła się premiera nowego wydawnictwa. Płyta pt. „Strug. Leśmian. Soyka” jest efektem spotkania dwóch osobowości muzycznych: Adama Struga i Stanisława Soyki. Dlaczego Leśmian? Dla obu artystów jego twórczość znaczy coś innego. Według Adama Struga „najistotniejsze jest wirtuozerskie połączenie teologii i erotyki”. Dla Stanisława Soyki z kolei jego wiersze są muzyką samą w sobie: „To jednorodny modus. Można do końca nie rozumieć jego języka, a zachwycić się Leśmianem”. Te dwa punkty widzenia zaowocowały innym spojrzeniem na dzieło poety. Dzięki fortepianowym opracowaniom Stanisława Soyki i hipnotycznemu barytonowi autora piosenek, Adama Struga, liryka Leśmiana zyskuje niejako nowy wymiar nie tracąc jednak pierwotnej zmysłowości i ducha
W kwietniu 2015 Soyka zaprezentował własne interpretacje swingowych standardów z lat 30. i 40. XX wieku, głównie Duke'a Ellingtona, wydając płytę „Swing Revisited”. Została ona nagrana ze szwedzko-duńską orkiestrą bigbandową Rogera Berga, a promował ją cover "Let The Good Times Roll" z repertuaru Louisa Jordana. Album uzyskał status złotej płyty.
Jesienią 2015 roku zostaje wydana płyta Soyka & Cracow Singers "Shakespeare a cappella". Po 20 latach od premiery "Soyka. Sonety Shakespeare", przyszła pora na nową odsłonę sonetów. Tym razem ponadczasowe piękno poezji Mistrza ze Stratfordu powraca w opracowaniu a cappella, co z natury bliższe jest czasom Szekspira, kiedy to najważniejszym instrumentem, któremu kompozytorzy dedykowali swoje dzieła był ludzki głos. Nowa interpretacja łączy śpiew solowy w charakterze jazzowej improwizacji z klasyczną, wielogłosową sztuką wokalną prezentowaną przez zespół Cracow Singers. Autorem aranżacji jest Karol Kusz. Okładkę albumu zaprojektował Profesor Rosław Szaybo – światowej sławy polski grafik, plakacista, którego okładki płytowe przeszły do legendy.
Wciąż inny wciąż nowy a jednocześnie rozpoznawalny od pierwszych nut. Jest zwierzęciem muzycznym z charyzmą performera. Z zespołem czy solo wkrótce po wejściu na scenę obejmuje całkowite panowanie nad publicznością. W jednym z licznych wywiadów artysta powiedział „Nie gram dla fajerwerków, nie śpiewam by się popisać. Moją ambicją i pragnieniem jest, by mój śpiew, moje pieśni dodawały otuchy, podnosiły na duchu tych, którzy przychodzą mnie słuchać. Chcę by wychodzili z koncertu pogodni i umocnieni.
koncerty
Dorota Janczarska, tel. 603 677 111, e-mail d_janczarska@o2.pl
dźwięk
Antoni Sojka, tel. 507 278 398,
e-mail 12thfloorrecords@gmail.com
www,
FB
Ewa Żmijewska, e-mail ezmijewska@gmail.com
Copyright © soyka.pl Wszelkie prawa zastrzeżone. Design by cesin.pl
POLJAZZ, 1979 |
![]() |
Stanisław Soyka: wokal Ziut Gralak: trąbka nagrania dokonano 29 listopada 1978 w Filharmonii Narodowej w Warszawie Andrzej Lipiński i Leszek Wójcik fotografia: Piotr Kłosek 1978 Poljazz |
Debiut |
Polskie Nagrania, 1980 |
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew Wojciech Karolak: piano Zbigniew Wegehaupt: bas Czesław Mały Bartkowski: perkusja realizacja dźwięku: W. Trenkler, J. Słotwińska 1981 MUZA |
Fascynująca przygoda z jazzowym mainstream'em w towarzystwie mistrza Wojciecha Karolaka, Czesława "Małego" Bartkowskiego i Zbigi Wegehaupta a wszystko dzięki pośrednictwu Andrzeja Wasylewskiego, który zaprosił mnie do zaśpiewania garści ballad jazzowych dla TVP. W studio na Woronicza czekało na mnie Trio Karolaka. Blublula była konsekwencją tego spotkania. |
Helicon, 1982
|
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew Włodzimierz Nahorny: piano Andrzej Przybielski: trąbka Jacek Sobek: perkusja realizacja dźwięku i mix: Jacek Mastykarz asystent inżyniera dźwięku: Wojciech Siwicki zdjęcia: Andrzej Łojko management: Waldemar Duszyński nagrania zrealizowano w Studio TEATR STU w Krakowie w marcu i kwietniu 1982 roku. 1982 HELICON |
Nagrywaliśmy to w Krakowie w Studio "Stu" a odległość między Hotelem Krakowia a Teatrem Stu pokonywaliśmy przy pomocy specjalnych przepustek, które pozwalały na poruszanie się po mieście podczas godziny policyjnej - był chyba marzec 1982 roku - stan wojenny. |
Helicon, 1982
|
![]() |
sprawca albumu: Waldemar Duszyński realizacja: Wojciech Przybylski, Jarosław Regulski projekt graficzny: Tomasz Olbiński zdjęcia: Leopold Dzikowski producent: Henryk Górski nagranie zrealizowano w wrześniu 1982 w Studio Polskiego Radia. 1982 HELICON |
Próba nadania jazzowego charakteru pieśniom oazowym. Wspaniałą robotę wykonali aranżerzy: W. Karolak, K. Dębski, J. Zabiegalski |
POLJAZZ, 1984 |
![]() |
realizacja dźwięku: Jacek Szymański, Waldemar Walczak kierownictwo produkcji: Zofia Sylwin, Iwona Thierry projekt okładki: Piotr Kłosek nagranie zrealizowano przy współpracy Pr III P.R. 1978 Poljazz |
Recital solo zarejestrowany i wydany nakładem Polljazz Records. Nie przepadam za tą płytą. |
RCA, 1986 |
![]() |
Stanisław Sojka: piano, vocal, keyboards, violin Geoff Dugmore: drums, percussion Steve Greetham: basses, background vocals Chris Jarrett: guitars Jim Dvorak: trumpet Harrison Smith: saxophone Zbigniew Brysiak: percussion Annabel Lamb: background vocals The Spirit of Watts additional vocals (Errord Jarrett, Verna Wilks, G. Barrington Desouza, Leroi Barrett, Sherley Fenty) Recorded in in |
Moja pierwsza autorska płyta nagrana w Anglii ze znakomitymi muzykami angielskimi i amerykańskimi. Wiele się wówczas nauczyłem. |
RCA, 1986 |
![]() |
Stanisław Sojka: muzyka i słowa realizacja: R. Paczkowski 5,7,8,9,10,11 W. Przybylski 3,4,6 S. Wesołowski 1 J. Nozdryń Płotnicki 2 mastering: B. Bednarska, K. Kuraszkiewicz remastering: G. Piwkowski ilustracja: I. Sojka 1989 MUZA |
To wybór nagrań dokonanych dla archiwum Polskiego Radia między 1983 - 1987 rokiem. |
Polton, 1989 |
![]() |
inżynieria dźwięku: Piotr Brzeziński, Alek Galas montaż dodatkowy: Tadeusz Sudnik, Krzysztof Kasiński nagranie zrealizowane w Teatrze STU w Krakowie w dniach 7-8 listopada 1989 roku 1990 Polton |
Od tego albumu rozpoczął się ponad sześcioletni okres panowania na polskiej scenie duetu Soyka Yanina. |
Zic Zac, 1990 |
![]() |
Stanisław Sojka: śpiew, fortepian, gitara, skrzypce Janusz Janina Iwański: gitara Witold E. Rek: podwójny bas Jerzy Piotrowski: perkusja Beniamin Maseli: vibes, marimba Antoni Gralak: trąbka Mateusz Pospieszalski: saksofon Jacek Wąsowski: dobro Halina Jarczyk: szept w Hard To Part Jan Pilch: przeszkadzajki w No Palce For Poety Radek Nowakowski: przeszkadzajki w Mr Cool oraz Cud Niepamięci Jan Kanty Pawluśkiewicz: aranżacja Hard To Part producent: Dieter Meier, Stanisław Sojka co producent: Peter Sedlaczek, Janusz Janina Iwański realizacja dźwięku i mix: Peter Sedlaczek asystent: Alexander Galas, Leszek Kamiński ilustracje: Iwona Sojka zdjęcia: Wojtek Wieteska opracowanie graficzne: Darek Byliński nagranie zrealizowano w sierpniu 1991 roku w Studio Wisła mix: PR Studio, Szczecin, Listopad 1991 1990 Polton |
Nagrany kompletnie niezależnie dzięki mecenatowi Dieter'a Meier'a z Yello, z którym dane mi było się wcześniej zaprzyjaźnić. Pop akustyczny. Totalnie niezależnie wydany przez ZIC-ZAC. Ponad 400 000 legalnie sprzedanych kopii. Przełom w mojej karierze. I ...wyprzedziłem (całkiem przypadkowo) modę na koncert unplugged. |
ESA, 1993
|
![]() |
Stanisław Sojka: śpiew, akustyczna gitara, fortepian Janusz Janina Iwański: akustyczna gitara, śpiew Marcin Pospieszalski: gitara basowa, piano Piotr Wolski: percussions Zbyszek Wiatr: live sound realizacja: Jacek Mastykarz, Piotr Brzeziński, Wojtek Siwek 1993 ESA |
Koncert w TVP w 1992r. cz.1 Koncert w TVP w 1992r. cz.2 Podwójny album koncertowy Soyka Yanina z wsparciem Marcina Pospieszalskiego i Piotra Jacksona Wolskiego. Bardzo energetyczny był to wieczór. |
ESA, 1994 |
![]() |
Stanisław Sojka: śpiew, gitara akustyczna, fortepian, skrzypce Janusz Iwański: gitara akustyczna, gitara elektryczna Antoni Gralak: trąbka Mateusz Pospieszalski: saxofon altowy, saxofon sopranowy, shanai Marcin Pospieszalski: kontrabas akustyczny, gitara basowa Kuba Majerczyk: perkusja Piotr Wolski: instrumenty perkusyjne produkcja: Stanisław Sojka aranżacje sekcji dętej: Antoni Gralak, Mateusz Pospieszalski realizator nagrań: Peter Sedlaczek mix: Peter Sedlaczek, Stanisław Sojka, Janusz Iwański montaż mistrzowski: Peter Sedlaczek remastering: Grzegorz Piwkowski foto: Jacek Jakub Marczewski nagrań dokonano w STUDIO WFF ŁÓDŹ między 25 października a 20 grudnia 1993 roku 1993 ESA |
Są tacy, którzy uważają tę płytę za najbardziej rockową w mojej dyskografii. Chyba mają rację. |
ESA, 1994
|
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew i fortepian Ziut Gralak: trąbka realizacja dźwięku: Dariusz Seweryn mastering: Krzysztof Kasiński remastering: Grzegorz Piwkowski projekt graficzny: Paweł Wroniszewski (megafon) wykorzystano fragment obrazu pędzla Rafaela nagranie zrealizowano w Studio Sonus w 1995 roku. 1998 POMATON EMI |
Starałem się nie uronić ani "joty" z urody i miru polskich kolęd. One są przepiękne |
Pomaton EMI, 1998 |
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew, fortepian muzyka: Stanisław Soyka słowa: William Shakespeare reżyser dźwięku: Stanisław Bokowy asystent reżysera dźwięku: Darek Szweryn mastering: Grzegorz Piwkowski zdjęcie okładki: Wojciech Prażmowski zdjęcie S. Sojki: Andrzej Tyszko opracowanie graficzne: Linka Nagrań dokonano w M1 STUDIO w Warszawie, listopad 1998r. | |
Soyka, 1999
|
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew, fortepian Loco Richter: bas Arek Skolik: perkusja Zbyszek Uhuru Brysiak: przeszkadzajki realizacja nagrania: Piotr Brzeziński, Alek Galas redakcja albumu: Stanisław Sojka, Bogdan Lenda zdjęcia: Marek Kowalski projekt graficzny: Krzysztof Kućma Nagranie zrealizowano w dniu 14 stycznia 1999 roku w Klubie Pstrąg w Zakopanem. 1999 FF FOLK |
album koncertowy |
FF FOLK, 2000
|
![]() |
Stanisław Soyka: fortepian, skrzypce Andrzej Przybielski: trąbka, flugerhorn inżynier dźwięku, mix: Stanisław Bokowy mastering: Grzegorz Piwkowski Nagrań dokonano w Studio Sonus w Warszawie. obraz p.t. |
Kompilacja utworów powstałych podczas dwóch sesji "action direct" z Andrzejem Przybielskim. Nagrywaliśmy tę muzykę do filmu Andrzeja Titkowa o Henryku Wańku pt. " Sztuka Błądzenia". To z kolei tytuł niezwykłego obrazu mistrza Wańka, którego reprodukcja znalazła się na okładce płyty. |
POMATON EMI, 2001 |
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew, klawisze, skrzypce Tomasz Stańko: trąbka (4, 6, 7, 8, 10) Wiesław Czuj: organy (1, 2, 5, 6, 8, 9, 10) Zbigniew Uhuru Brysiak: instrumenty perkusyjne (1, 5, 7, 9, 10) Wszystkie pieśni pochodzą ze śpiewnika kościelnego ks. Jana Siedleckiego (wydanie 39) realizacja: Marcin Gajko mastering: Grzegorz Piwkowski obraz na okładce: Henryk Waniek projekt graficzny: Krzyś Koszewski 2001 POMATON EMI |
Pomyślałem wszyscy nagrywają kolędy. Są piękne. Jednak nie tylko one. Kiedy po raz pierwszy zrobiłem sobie listę tytułową stwierdziłem, że trzeba je nagrać. To niezwykły album także ze względu na udział Wiesia Czuja wybitnego organisty, mojego kolegi z czasu studiów Zbyszka Uhuru Brysiaka czarodzieja perkusjonaliów i nade wszystko ze względu na przepiękne granie samego mistrza Tomasza Stańko. |
S.Jaworski, 2003 |
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew, fortepian, skrzypce Janusz Janina Iwański: gitary Zbigniew Wegehaupt: kontrabas Marek Wierzchucki: skrzypce solo Chórek żeński: Beata Bednarz (alt), Patrycja Gola (alt) Chór AFFABRE CONCINUI: Robert Hylla (kontratenor), Leszek Marciniak (kontratenor), Przemysław Czekała (tenor), Piotr Lewandowski (baryton), Piotr Dziurla (bas), Artur Hoffmann (bas) Kwartet smyczkowo - barokowy: Maria Dudzik - I skrzypce, Anna Jóźwiak - II skrzypce, Violetta Płużek - altówka, Marcin Zalewski - viola da gamba producenci muzyki: Sławomir Kulpowicz, Józef B. Nowakowski, Stanisław Sojka mastering: DSD SYSTEM STUDIO Kulpowicz & Nowakowski projekt graficzny: Olgierd Chmielewski fotografie: Wojciech Karliński fotografie wykonawców: Andrzej Tyszko 2003 S. Jaworski |
Płyta zawiera kompozycje muzyczne Stanisława Soyki do słów Tryptyku Rzymskiego napisanego przez Jana Pawła II. W nagraniu albumu muzykowi towarzyszą: poznański chór męski Affabre Concinui, dwie śpiewaczki (alt): Beata Bednarz, Patrycja Gola, Zbigniew Wegehaupt- kontrabasista oraz Kwartet instrumentów barokowych. Gościnnie na płycie wystąpił także gitarzysta, Janusz Yanina Iwański oraz na skrzypcach solo - Marek Wierzchucki. |
POMATON EMI, 2004
|
![]() |
Redakcja albumu: Ryszard Wolański Mastering: Kasina Studio Projekt graficzny: Stefan Drewiczewski Współpraca: Krzyś Koszewski Zdjęcia: Piotr Furman Redakcja serii: Magdalena Słupska Sprawca serii: Tomasz Kopeć 2004 POMATON EMI |
|
Music Collection Agency, 2004
|
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew, piano Przemek Gregerk: gitara elektryczna i akustyczna Mario Matysek: gitara basowa Kuba Sojka: perkusja Zbigniew Uhuru Brysiak: instrumenty perkusyjne Antoni Sojka: stage assitant dźwięk: Alfred Zakrzewski realizacja i mastering: Piotr Madziar i Sebastian Włodarczyk projekt graficzny: Dariusz Jabłonki Agencja Reklamowa Maciaszczyk foto: Rafał Nowakowski, Maciej Kaczyński druk: Drukarnia Maciaszczyk produkcja: Music Collection Agency www.mac.com.pl nagranie zrealizowano w klubie Pod Pretekstem w dniu 5, 6, 7 sierpnia 2004 roku. 2004 MCA |
album koncertowy |
MIDI-NET, 2008
|
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew, fortepian producent: Robert Sadowski nagłośnienie: Leszek Muth operatorzy kamer: Rafał Jerzak, Łukasz Jankowski, Stanisław Mąderek, Mariusz Lisiecki, Mirosław Skrzypczak obsługa planu: Mikołaj Skrzypczak światło: Rafał Jerzak montaż: Mariusz Lisiecki scenografia: Grzegorz Szulc, Adam Łapiński, Łukasz Jankowski dźwięk: Krzysztof Stasiak realizacja: Adam Łapiński obsługa techniczna planu: Mariusz Draus, Arkadiusz Namysłowski, Przemysław Kretkowski 2008 MIDI - NET |
Płyta DVD Soyka solo recital została nagrana 24 listopada 2007 w Teatrze Polskim w Poznaniu podczas wyjątkowego koncertu Stanisława Sojki. Album zawiera zapis solowych aranżacji najbardziej znanych utworów artysty, które na stałe weszły do kanonu polskiej muzyki rozrywkowej, w tym i jazzowej. Na nowej płycie znalazły się utwory z ostatnich kilkunastu lat, głównie utwory poetyckie: Zbigniewa Herberta, Leopolda Staffa, kilka sonetów, fragment Tryptyku Rzymskiego Strumień a także dwie zupełnie nowe piosenki. Soyka solo recital to w dużej mierze spotkanie z samym sobą. Formuła solo jest trudna, stopień skupienia jest tutaj najwyższy z możliwych. Przez fakt surowości, jest to najintensywniejszy bój. To było wyzwanie, które dało mi wielką satysfakcje - mówi o nowej płycie Stanisław Sojka. |
EMI Polska, 2008
|
![]() |
Realizacja Telewizja Sudecka 2009 28 listopada 2008r premiera wyjątkowego BOXu z 16 CD Stanisława Soyki! | |
Universal Music Polska, 2010 |
![]() |
Stanisław Soyka: śpiew, fortepian, gitara akustyczna Janusz YANINA Iwański: gitara akustyczna Przemek Greger: gitara akustyczna, gitara elektryczna (10) Marcin Lamch: kontrabas Antek Sojka: keyboard, moog Kuba Sojka: perksusja Zbyszek Uhuru Brysiak: perkusjonalia Aleksander Korecki: saksofony Antoni Gralak: trąbka Rafał Smoleń: realizcja dźwięku, mix, mastering fotografie: Wojtek Wieteska, Jan Borkowski, Rafał Nowakowski, Fundacja Okularnicy Projekt: Dorota Jabłońska JASNACHMURA Nagrań, mixu i masteringu dokonano w Studio Sound and More w Warszawie maj/czerwiec 2010 |
|
Magic Records, 2013
|
![]() |
Kompilacja zawiera wybrane utwory z tekstami i muzyką Stanisława Soyki w jego własnych wykonaniach. | |
Universal Music Polska, 2014 |
![]() |
słowa: Bolesław Leśmian muzyka: Adam Strug opracowanie na fortepian: Stanisław Soyka Personel: Adam Strug: śpiew, fortepian (utwór 7, 13) 5, 10, 11, 12) Antoni Sojka - realizacja dźwięku, mix, mastering Projekt okładki: Tomek Sikora, Dorota Jabłońska Zdjęcia: Tomek Sikora, Adam Krause Projekt graficzny: Patrycja Frejowska Nagrań i mixu dokonano w Studio Montownia Dźwięku, mastering w Studio Sound and More w Warszawie w marcu 2014 roku. |
Making of Płyta pt. "Strug. Leśmian. Soyka" jest efektem spotkania dwóch osobowości muzycznych: Adama Struga i Stanisława Soyki. Dlaczego Leśmian? Dla obu artystów jego twórczość znaczy coś innego. Według Adama Struga "najistotniejsze jest wirtuozerskie połączenie teologii i erotyki". Dla Stanisława Soyki z kolei jego wiersze są muzyką samą w sobie: "To jednorodny modus. Można do końca nie rozumieć jego języka, a zachwycić się Leśmianem" Te dwa punkty widzenia zaowocowały innym spojrzeniem na dzieło poety. Dzięki fortepianowym opracowaniom Stanisława Soyki i hipnotycznemu barytonowi autora piosenek, Adama Struga, liryka Leśmiana zyskuje niejako nowy wymiar nie tracąc jednak pierwotnej zmysłowości i ducha. |
Universal Music Polska, 2015
|
![]() |
Stanisław Soyka – śpiew, Roger Berg – perkusja i kierownictwo muzyczne Gert-Inge Persson, Niklas Fredin, Lars Söberg, Patrik Ekdahl – trąbki, Christoffer Sjögren, Vincent Nilsson, Kim Aagaard, Erik Axelsson – puzony, Claus Sörensen, Jalle Hoffman - saksofony altowe, Ed Epstein, Niels Oldin - saksofony tenorowe, Peter Wilgotsson - saksofon barytonowy, Mats Nilsson – fortepian, Måns Persson – gitara, Lasse Lundström –kontrabas, Roger Berg – perkusja i kierownictwo muzyczne Antoni Sojka - realizacja dźwięku, mix, mastering Nagrań dokonano w Gula Studion w Malmö oraz w Studio Załuski w 2014 roku. Projekt graficzny- Marianna Wybieralska Zdjęcia - Andrew Clelland, Janek Sojka Project menager - Małgorzata Taklińska Specjalne podziękowania dla Bo Jonsson’a. |
Making of
Wychodzi na to, że muzyka wciąż wprowadza słuchacza w dobry nastój. Big Band Rogera Berga usłyszałem po raz pierwszy wiosną 2010 roku w nieistniejącym już Klubie Tygmont w Warszawie. Stało się to za sprawą Bo Jonssona, legendarnego promotora jazzowego z Malmö w Szwecji, który mnie na ten występ zaprosił. Nie mogłem uwierzyć własnym uszom. Na scenie klasyczna orkiestra swingowa, taka jak w czasach Duke'a Ellingtona - grająca pieczołowicie i z należytym ogniem utwory z epoki swingu. Utwory, które w czasach, kiedy zaczynałem jako śpiewak jazzowy (1977-1980) stanowiły mój repertuar i należały do kategorii: standardy jazzowe. Słuchając Big Bandu Rogera Berga tamtego wieczoru w klubie pomyślałem, że z wielką przyjemnością pośpiewałbym z nimi, żeby choć raz poczuć się tak, jak mogli się czuć Frank Sinatra czy Ella Fitzgerald, którzy parzcież pracowali z orkiestrami Ellingtona czy Basiego. Miałem też przekonanie, że dopiero teraz zrobiłbym to tak, jak należy. Koniec końców udało się. W 2014 roku w studiach w Malmö i Załuski dokonaliśmy nagrań. Ta muzyka już z górą 40 lat nie istnieje ani w eterze, ani tym bardziej w klubach tanecznych czy na scenach koncertowych. Kultura Big Bandu ewoluowała. Pojawiły się orkiestry: Thada Jonesa/Mela Lewisa, Gila Evensa, Carli Bley i inne, które wniosły tak wiele do światowej muzyki i ... oddaliły w cień dokonania twórców z pierwszej połowy dwudziestego wieku, ale ... kiedy zaprezentowałem nasze nagrania młodym ludziom, którzy nigdy przedtem nie zetknęli się z tą muzyką - na ich twarzach pojawił sie uśmiech, a także coś w rodzaju zaskoczenia. Wychodzi na to, że ta muzyka wciąż wprowadza słuchacza w dobry nastrój. Stanisław Soyka |
Warner Music Poland CD 1 – english version
CD 2 – wersja polska
|
![]() |
Stanisław Soyka - autor kompozycji, śpiew Cracow Singers - zespół wokalny Karol Kusz - autor aranżacji soprany: Aleksandra Krzywdzińska, Karolina Sambor-Kobiałka, Katarzyna Frewald, Liliana Pociecha alty: Katarzyna Kucia, Beata Rolecka, Agnieszka Szostak, Matylda Staśto-Kotuła tenory: Michał Szczepan, Błażej Wiliński, Jacek Ziobro basy: Przemysław Bałka, Stanisław Duda, Paweł Dachowski, Stanisław Drużkowski kierownictwo artystyczne: Cracow Singers realizacja dźwięku, mix, mastering: Antoni Sojka projekt graficzny okładki: Rosław Szaybo opieka techniczna: Piotr Witkowski manager projektu: Katarzyna Freiwald nagrań dokonano w Alvernia Studios w grudniu 2014 roku. Patronat honorowy: Narodowe Centrum Kultury Patronat honorowy: Marek Sowa – Marszałek Województwa Małopolskiego Partner wydawnictwa: Miasto Kraków Sponsor: Fedmedica – Gabinet Leczenia Skolioz Współpraca: Fundacja Equinum, Hotel Amadeus Kraków Partner medialny: Radio Kraków, Radio Katowice, Radio Rzeszów, JazzPress, JazzSoul, merlin.pl, Concept Music Art Sp. z o.o. Dystrybucja: Warner Music Poland |
Making of
To co jest, już było, a to, co ma być kiedyś, już jest. Powrót sentymentalny do sonetów Szekspira. Autorskie kompozycje Stanisława Soyki do słów Wiliama Szekspira zainspirowały młodych, polskich artystów. Zaczęło się od niewinnego spotkania w podkrakowskich Staniątkach po koncercie Stanisława Soyki dla Opactwa Mniszek Benedyktynek… O sile i oddziaływaniu tej muzyki świadczy najlepiej fakt, że powraca ona w zmienionej formie, po dwudziestu latach od powstania. Ponadczasowe piękno poezji Mistrza ze Stratfordu pojawia się tym razem w opracowaniu a cappella, co z natury bliższe jest czasom Szekspira – wówczas to najważniejszym instrumentem, któremu kompozytorzy dedykowali swoje dzieła, był ludzki głos. Nowa interpretacja sonetów Szekspira łączy śpiew solowy – w charakterze jazzowej improwizacji w wykonaniu Stanisława Soyki z klasyczną, wielogłosową sztuką wokalną prezentowaną przez zespół Cracow Singers. Ze wzajemnej inspiracji wykonawców powstał unikatowy zapis muzyki prezentowany na dwupłytowym albumie. Autorskie kompozycje Stanisława Soyki, zarejestrowane zostały w dwóch wersjach językowych: oryginalnej – wczesnej nowoangielskiej oraz polskiej w tłumaczeniach Stanisława Barańczaka i Macieja Słomczyńskiego. Autorem aranżacji jest Karol Kusz – kierownik artystyczny zespołu Cracow Singers. Okładkę albumu zaprojektował Profesor Rosław Szaybo – światowej sławy polski grafik, plakacista, którego okładki płytowe przeszły do legendy. Autor projektów graficznych dla m.in. takich wykonawców jak Elton John, Roy Orbison, Judas Priest (okładka British Steel i logo zespołu), Carlos Santana, Janis Joplin czy John Williams. Nagrań dokonano w Alvernia Studios w dniach 17-19 grudnia 2014. Nagranie zrealizował Antoni Sojka. |
Bubę Badjie Kuyateh poznałem w Café Baobab, senegalskiej klubokawiarni na mojej ulicy Francuskiej w Warszawie.
Odkąd „Baobab” istnieje, a będzie to już dziesięć lat, na Saskiej Kępie zaczęli pojawiać się warszawscy Afrykanie. Senegalczycy, Gambijczycy, Malijczycy, ale i Nigeryjczycy, ludzie z Mauritiusa i wielu innych stron Afryki.
Pięć, może cztery lata temu, latem w weekendy Aziz (właściciel miejsca) zaczął organizować afrykańskie koncerty uliczne.
Jako sąsiad chętnie witałem te spotkania najpierw jako słuchacz, a wkrótce także uczestnik tych muzycznych spotkań. Dla nich odkurzyłem moje skrzypce i zacząłem dołączać.
To były chwile fascynujące.
Któregoś razu pojawił się nowo przybyły z Gambii korysta, griot Buba Badjie Kuyateh.
To spotkanie zaowocowało kilkoma innymi. Tu i ówdzie. Dni Kultury Afrykańskiej w Warszawie, jakiś folk festiwal w Sandomierzu, prywatne spotkanie majowe u Jacka Kleyffa.
Poczuliśmy z Bubą jakąś więź mimo obcości. Nie znałem jego pieśni, ale i on nie znał niczego z moich stron, jednak ładunek emocjonalny podczas tych spotkań mówił: trzeba coś razem zagrać. Sam na sam. Kora i skrzypce, spotkanie dalekich światów.
Muzyka nie zna granic.
Dla mnie spotkanie z griotem grającym na korze (zachodnioafrykańskim instrumencie dworskim) było eureką.
Umówiliśmy się, że się spotkamy w studio. Byłem przekonany, że takie spotkanie ma sens i wróży ciekawy rezultat. Wiosną wczesną 2016 roku doszło do spotkania w Studio Załuski.
Siedząc pod mikrofonami uzbrojeni we własne umiejętności, wrażliwość muzyczną, talenty improwizatorskie, oceany dobrej woli – zamieniliśmy się w słuch.
Action direct/akcja bezpośrednia to nic innego jak muzyka i m p r o w i z o w a n a.
Zastanawiałem się po udanej sesji, co z tym zrobić. Zaprezentowałem nagrania przyjaciołom, różnymi innym cywilom a w końcu wierchuszce Universal Music Polska, z którym to wydawnictwem łączą mnie przyjacielskie związki.
Wszyscy byli na tak.
Griot to opowiadacz historii rodziny, plemienia. Kora to instrument strunowy szarpany. Strun 24. służy o p o w i e ś c i.
Nasze nagrania to siedem opowieści i jedna staroafrykańska pieśń ludowa.
Kiedy dochodzi do oficjalnego publikowania dzieła, trzeba nadać mu tytuł. „Stanisław SOYKA & Buba Badjie KUYATEH. ADTION DIRECT” to jedna z możliwości.
„Siedem opowieści i stara pieśń” to druga możliwość.
Ta sesja w Studio Załuski, to dowód na to, że muzyka jest językiem uniwersalnym. W Cafe Baobab można porozumieć się po polsku, po angielsku, a i po francusku. Kiedy jednak „moi warszawscy Afrykanie” rozmawiają językiem wolof – porozumienie się urywa. Jesteśmy daleko od domu.
Jednak jest język, który nas łączy przyciąga do siebie, jakoś cholernie zaciekawia. To jest
m u z y k a.
Ta płyta trwa niewiele ponad 50 minut. Bywa, że to dużo, za dużo. W tym jednak wypadku kończy się za szybko, czyli coś w rodzaju dużo za mało.
Na mnie ta muzyka działa kojąco i pobudzająco jednocześnie. Mam nadzieję, że i was nie zdoła znudzić.
Stanisław SOYKA feat. Buba Badjie KUYATEH
ACTION DIRECT
TALES
1. Tale I | 7.47 | S. Soyka/B.B. Kuyateh |
2. Tale II | 7.54 | S. Soyka/B.B. Kuyateh |
3. Tale III | 7.03 | S. Soyka/B.B. Kuyateh |
4. Tale IV | 7.53 | S. Soyka/B.B. Kuyateh |
5. Tale V | 4.20 | S. Soyka/B.B. Kuyateh |
6. Tale VI | 6.39 | S. Soyka/B.B. Kuyateh |
7. Tale VII | 8.02 | S. Soyka/B.B. Kuyateh |
8. Ma-Sanneh Ceesay | 3.54 | tradycyjna piosenka z Gambii |
Personel:
Stanisław Soyka– skrzypce, śpiew
Buba Badje Kuyateh - kora
Antoni Sojka – realizacja dźwięku
Nagrań dokonano w Studio Załuski w marcu 2016 roku. w Studio Załuski.
Andrzej Tyszko - zdjęcia
Angelika Bujak - projekt graficzny
Specjalne podziękowania dla Tomasza Tłuczkiewicza i Macieja Pruchniewicza.
Buba Badjie Kuyateh urodził się 26 czerwca 1982 roku w Brikama w Gambii. Pochodzi z rodziny griotów, którzy w zachodniej Afryce stanowią cech mistrzów muzyki i strażników ustnej historii.
Mama Buby, Tuti jest znaną w Gambii śpiewaczką - griotem. Ojciec Kausu Kuyateh a także wuj Dembo Konte byli nauczycielami gry na korze i to od nich Buba nauczył się gry na tym fascynującym, strunowym instrumencie uchodzącym za instrument dworski. W Gambii Buba Badjie Kuyateh jest uznawany za jednego z najbardziej utalentowanych muzyków nowej generacji. Mocno ugruntowany w tradycji pozostaje też pod wpływem nowych zachodnich inspiracji, należy do pokolenia tak zwanego „funky style”. Szeroko rozpoznany w Gambii, w 2012 roku wyruszył do Europy. Zamieszkał w Warszawie, gdzie założył swój zespół „Bantamba” (fuzja kory, funku i jazzu). Koncertował też z znanymi polskimi artystami takimi jak: Maria Pomianowska, Marcin Masecki, Włodzimierz Kiniorski oraz Stanisław Soyka. Słuchając jego gry można się poczuć tak jak wtedy, kiedy ktoś opowiadał nam bajki